RABİA NUR KURT

STRATEJİ

ÖNE ÇIKANLAR
ANALİZ

ÖNE ÇIKANLAR
SİYASET

ÖNE ÇIKANLAR
DOSYA

ÖNE ÇIKANLAR
RÖPORTAJ

ÖNE ÇIKANLAR
TOPLUM

ÖNE ÇIKANLAR
DİĞER
YAZARLAR
VIDEO

RABİA NUR KURT

RABİA NUR KURT

1999 yılı Ordu, Fatsa doğumlu. İlk ve orta öğrenimini Bolaman İlkokul ve Ortaokulu’nda tamamladı. 2017 yılında Fatsa Anadolu Öğretmen Lisesi’nden mezun oldu. Şu an İstanbul Üniversitesi Rehberlik ve Psikolojik Danışma ikinci sınıf öğrencisi.

Hayatla aramda geçenler

Benden uzakta görünen insanlara baktım bu sefer. Tıpkı ayın üzerindeki izleri görmek ister gibi izledim onları. Ama insanların yaraları da gözle görünecek cinsten değildi. Ben de daha yakınlarına gitmek istedim. Fakat yaklaştıkça görememiş ve etkilenmeye başlamıştım.

4 saat önce

Hayatla aramda geçenler

Ne gökyüzü, ne de insanlar kendini açacak gibiydi bana. Meğer insana gökyüzünde duran ay kadar uzak olabiliyormuş insanlar. Bunu büyüyünce öğrendim. Gözlerimi artık kendi kalbimin üzerine çevirmem gerektiğini fark etmiştim. Gökyüzüne asılı hayâllerim hep orada dururken göğün altında kendimi irdeledim.

3 ay önce

Her gün yeni

“Allah’ım, söz veriyorum bir dahaki sefere geri kalanını ezberleyeceğim, ama lütfen şimdi beni koru!”

5 ay önce

Kendine randevu

Başını ona doğru çevirip de göz göze geldiklerinde, artık anlatacak bir şey kalmamıştı. Dışarının uğultusu, içine çektiği denizin havası ve koşmaktan nefes nefese kalmış hâliyle elinden tuttu. Ve usulca martıların yanına götürdü…

6 ay önce

Âşinâ ve yabancı

Olduğu yerde başını secdeye koydu. Ve uzun duâlar etti. Başını kaldırdığında, yemyeşil kavakların yapraklarının hışırtısı, âdeta yanına doğru yaklaşması için onu çağırıyordu…

9 ay önce

Metropolde kar

Biraz beyaz, biraz sadelik ve güzellik, herkes için şifâydı. Toprağa değemeseler bile çoğu insanın kalbine değip asıl evlerine kavuşan kar taneleri, bir sonraki seneye devrolunmak için gözlerini sessizce kapattılar…

10 ay önce

Beklenmeyen inziva

Hayır, bu sefer gerçekti. Betonların arasında sıkışıp kalmıştım bir anda. Artık gerçekten insanlardan en uzak olduğum yerdeydim. Burada beni kimse bulamazdı. Benimse dilimde bir cümle vardı: “İnnâ lillahi ve innâ ileyhi raciûn.”

10 ay önce

Dönme dolap

En tepeye geldiğinde ondan mutlusu yoktu artık. Sanki bütün dertleri geride kalmıştı. Büyük bir heyecanla ceplerindeki diğer hayâllerini de karıştırmaya başladı. Şimdi hangi birinden başlayacağını bilemiyordu. Derin bir nefes alıp, elleri cebinde, gözlerini kapattı. Aşağıya doğru inmeye başladığını hissettiğinde gözlerini açtı. Dünyayla arasına kurduğu duvarlar bir bir yıkılmaya başladı.

12 ay önce

Boşluk

O günden sonra benim de cam bilyeler eksik olmadı hiç gözlerimden. Parlayışının aksine, dünyaya puslu bakarak içime doğru berraklaşıyordu bu bilyeler. Artık bedenim değildi sanki taşıdığım, bütünüyle kocaman bir kalp olmuştum ve beni koruyacak bir göğüs kafesim de kalmamıştı. Sanki kalp içinde bir kafes, ülkemde bıraktığım bedenimi saklıyordu.

1 yıl önce

Mâzinin yeşil yaprağı

Köy, onun için “kök” demek. Hayata bir yabancı gibi değil de ev sahibi olarak baktığı yer… Ama kökünden koparılmak zorunda kalmış. Onca yaşanmışlıkla dolu evinin kapısını kilitleyerek kaç mevsim ekip biçtiği, bakımını yaptığı bahçesini bırakıp gitmek... Sanki koca bir ağacı söküp de mevsimine uygun olmayan bir yere dikip yapraklarının solmasını izlemek...

1 yıl önce

Güncel Makaleler