NECATİ ÇAVDAR

Çorum’un Alaca ilçesine bağlı Küçükhırka köyünde doğdu. İlkokulu köyünde, ortaokul ve lise öğrenimini Alaca’da tamamladı. 1993 yılında Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Tarih Öğretmenliği Bölümü’ne başladı. 1997’de bu bölümden mezun olduktan sonra Tokat’ta tarih öğretmeni ve okul idarecisi olarak çalıştı. Öğretmenliği esnasında 1998-2001 yılları arasında Yüksek Lisans eğitimini Ermeni Meselesi üzerine yaptığı tezi ile tamamladı. 2004-2009 yılları arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi’nde Son Sadrazam Ahmet Tevfik Paşa adlı tezi ile doktorasını aldı. 2010 yılında Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Tarih Bölümü’nde öğretim üyesi olarak görev yapmaya başladı. Hâlen aynı bölümde “Doçent” olarak çalışmaktadır. Osmanlı Yakınçağ Tarihi üzerine çok sayıda makale, tebliğ ve kitap yazmış olan yazar; Osmanlı Basın Tarihi, Biyografi, Osmanlı’da gayrimüslimler üzerine araştırmalar yapmanın yanı sıra amatör olarak şiir ile iştigal etmektedir.

Kesrette boğulmak yahut çokluğun değer yitimi

“Millet” olma dinamikleri üzerine düşünceler

Mabetlerin toplumsal fonksiyonu bağlamında Osmanlı Medeniyeti’nde “cami”

Camekânlarda solan kitapların serencamı: Kahvehaneden kıraathaneye

Osmanlı’da sosyal devlet anlayışı: Kimsesizlerin kimsesi Dârülaceze

Dünyanın hiçbir memleketinde benzerine rastlanamayacak bir uygulamayla üç semavî dinin ibadethanesi -cami, kilise, havra- Dârülaceze’nin bahçesine bir arada inşâ edilmişti. Bu kurumda herkes mensup olduğu inanışa göre talim ve terbiye görecekti.

Kutsallıktan tutsaklığa: Vergi olgusunun tekâmülü

Osmanlı’nın ruhu hâlâ bizimle

Şark Meselesi’ne Zeytin Dağı’ndan bakmak

Osmanlı’da kimsesiz çocukların topluma kazandırılmasında model bir kurum: Islahhaneler

Ahilikten AVM’ye çarşı-pazar paradigması

Çağımızın Batı patentli ticarî sistemine alternatif bir sistem geliştirilebilir mi bilinmez, ama köklerine tamamen yabancılaşmaya yüz tutan toplumumuzda ahlâk eğitiminin bütün eğitim sisteminin temeline yerleştirilmesi ve kul hakkı hassasiyetinin ihya edilmesi şarttır.

Unutulmuş bir gelenek: Osmanlı toplumunda “Amin Alayları”

Osmanlı toplumunda kullanılmış sağlık tabirleri: Sağlık olsun!

“Aile küçük ölçekli bir devlet, devlet büyük ölçekli bir ailedir” düsturunca Osmanlı Devleti’nde önleyici hekimliğe önem verilmiştir. Osmanlı’da Hıfzıssıhha adı verilen önleyici hekimlik anlayışının temeli ilk medeniyetlere kadar geriye gitmektedir.

Medeniyet fenomeni olarak “terbiye”