MÜZEYYEN ÇELEBİ

1953 yılında Malatya'da doğdu. Malatya Turan Emeksiz Lisesinden mezun olduktan sonra Atatürk Üniversitesi İşletme Fakültesinde bir yıl eğitim aldı. Bursa'da 35 yıldır ikâmet etmektedir. 20 yıl başında olduğu iş hayatından emekli olduktan sonra gönüllülük esası ile STK'larda görev yapmaya başladı. Ümmet coğrafyalarından eğitim amacı ile gelen evlatlara ev sahipliği vazifesini gören UDEF bünyesinde kurulu “İpekyolu Uluslararası Öğrenci Derneği”nde yedi yıldır Hanım Misafir Öğrenci Başkanlığını sürdürmektedir. Kalpten kalbe bir köprü kurmak, insanlara dokunma ve kardeş olma bilincini yayabilmek umudu ile Nesrin Çaylı Sanat ve Okuma Evi’nde düşünce ve yazarlık atölyesine başlamıştır ve hâlâ devam etmektedir.

Yaratılış ayarlarımıza geri dönmek üzerine mülâhazalar

Bir elif miktarı kader (2)

Bir elif miktarı ömür (1)

Şehir ve ustam

Serencam

Bâki muhabbet

Gazze’nin kutlu şehadeti

Seyircisi olduğumuz bu hikâye elbette burada bitmeye-cek ve bu kadarla kalmayacak. Rabbimin bize gösterdiği kadarıyla yetineceğiz şimdilik. Ama dünya bir daha eski-si gibi olmayacak asla!

Ailede değişen düzen

Hayat mı, ölüm mü?

“Dua umut getirmişti, özümü gördüm. O gece isyanlarım bitip tasdiklerim başladı. İlk defa içten dua ettim Rabbime: ‘Sen hep vardın, göremeyen bendim. Ben yokmuşum Rabbim, kendimde değilmişim, işte şimdi buradayım, Sana geldim.’”

Kısa anın ömürlük izdüşümü: Deprem

Kadınlarımızla Rabia kesilir, erkeklerimizle Ömer (as) olup derdi çuvala katıp yükleniriz. Her birimiz; dedemiz, nenemiz, çocuğumuz, gencimiz, kadınımız, erkeğimiz kahramana dönüşür, her yıkıntıda bir destan yazarız. Bu böyle biline!

Azez’de bir çadır kent

Zehirli mi, sihirli mi?

Geç gelen bahar

“Donacak hayvan!” diye telaşla çekti sürgüyü, araladı kardan tıkanan kapıyı hafifçe. Eşikte bir karaltı duruyordu, korktu. Kedi değildi besbelli. Ayağının ucu ile iteledi. Bir “viyaklama” cevap verdi.

Yerdeki gölgeler

Savaşın çocukları

Muhammed, top gibi olmuş kanlı bir yumakta kaybetmişti tüm umut ve hayâllerini. Kalbi acıdan kasılmış, atmayı unutmuştu sanki. Bu bir an mıydı, yoksa bin yıllık acıların toplamı bir zaman mıydı?

Son yalnızlık

Uluların gölgesinde bir “Ulu” şehir

Çeşmelerinden âb-ı hayat akar Bursa’nın. Her bahar mor salkımlarla donanan panjurlu cumbalarından, eşsiz ahşap işlemeli konaklarından eğer kulak verirseniz hâlâ payitahtın güzel günlerini fısıldarlar yüreğinize.