AYŞEGÜL K. DURMUŞ

Ekim 1985’te İstanbul’da doğdu. İlkokulu Fatih İskender Paşa İlköğretim Okulunda, orta ve lise eğitimini Eyüp Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde tamamladı. Yönetim Bilimleri Enstitüsünü bitirdi. Gençlik dönemi ve sorunları, yerel yönetimler, siyasi analiz, stratejik planlama, iletişim, psikoloji ve tarih gibi alanlarda uzmanlarından birçok özel eğitimler aldı. Eğitim sürecine, Türk Dili ve Edebiyat Bölümüne ara verip Sosyoloji alanında devam etmektedir. AGD İstanbul Hanımlar Komisyonu Başkan Yardımcılığı ile beraber çeşitli kademelerde görev aldı. AGD Hanımlar Komisyonu Genel Merkez Hatibeliği yaptı. AGD İstanbul İl Hatibeliği ve Eğitimcisi, Huder Hanımlar Komisyonu Yönetim Kurulundaki görevlerine devam etmekle birlikte “Nesrin Çaylı Sanat ve Okuma Evi”nde analitik düşünce ve yazarlık dersleri alan Ayşegül K. Durmuş, evli ve 5 güzel nimet olan evlatlarının annesidir (mihmandarıdır).

Hummalı düşler

Kırkçılık

Şimdi ikisinin de gözlerinden akan, kalplerini titretiyordu. Cavit ve Rıza, sahildeki balıkçıda dövülerek katledilmiş gencin gökyüzündeki ahını duyuyor gibiydi…

Günaydın Toprak Adam!

O hâlde Beyaz Adam’ın yemini üzerinde olan Toprak Adam, üzerine yapışan bu akbabalardan ancak canlanarak kurtulabilir. Çünkü o bir leş değil.

Dön!

“Beni an, seni anayım” bir hatırlatma ve emirden çok daha önce hayat prensibi olduğunda, ama içtenlikle, gösterişsiz, her daim, her şeyde var olan, o zaman huzur ve emniyet misafir olacak “Sen O’ndan razı, O senden razı”. Böyle bir hatırlamanın daha güzeli var mı?

“Can’t help myself”

Bu kadar ayette insanın “kendi kendine yetemeyeceği” gerçeği ile “kimseden yardım olamayacağı günün geleceğinden” bahsedilirken, “Allah’a karşı olanların ve zulmedenlerin asla yardımcı bulamayacağı” anlatıldı da anlatıldı. Peki, insan kendine nasıl yardım eder?

İnsan kaç kere doğar?

Ben Cemil. Bu hikâyenin kahramanı ben değilim. Belki Zeynep Hoca veya Fatih… Ama bu hikâyenin asıl kahramanı, halâ devrimci ruhuna itaati öğretmeyenlerdir.

Kayıp parça ne?

Kendine soru sormaya başladığında insan, ilk adımı atmış olacak. “O aramakla bulunmaz ama bulanlar arayanlardır” misâli, önce dert etmektir işin sırrı, sonrası kendiliğinden gelecektir.

Efkârlı uçur(t)ma

“Surat asmak hakkımız”… Sevmişti bu cümleyi. Defalarca tekrar etti içinden: “Surat asmak hakkımız! Surat asmak hakkımız!”

“Ah/mak”inesi

Evlat aileden sevgi değil baskı yer, kaçar gider el ipine. Anne-baba asi evladı yok sayar, kapılıp gider dünya seline. Dahası, eş arar muhabbeti, buldu sanır elinde; yanındakini görmez, kaybolup gider kendi içinde. İletişim dili oldu mavi tik; insanın değeri, aldığı beğenide…

Devr-i Lâle, ruhu hâle

Uzanan eli kimliğini tutarken, isminin köklerine giden, tarihte yaptığı yolculuk onu asıl benliğine kavuşturacaktı. O, bir devrin lâlesi, ince bir ruhun hâlesi idi belki de. Kim bilebilir ki?