4 Ağustos günü Beyrut Limanı’nı havaya uçuran patlama,
tam da “Kanal İstanbul” tartışmalarının yoğunlaştığı bir zaman dilimine denk
gelmekle kalmadı, 6 yıllık bir gerçeği de ortaya çıkarmış oldu.
3 bin tona yakın amonyum nitrat, milyarder bir Rus işadamına
aitti ve İstanbul Boğazı’nı geçerek Beyrut’taki depolara istiflenmişti!
Sorumluların gözaltına alınmasının ardından, “Neden 6 yıl bekletildi ve neden üst düzey
güvenlik önlemleri alınmadı?” sorularına cevaplar arandı. Ama en can alıcı
nokta, “nereye” ve “ne için” gönderileceğiydi!
Cevaplar şimdilik iki şıkka inmiş durumda: Suriye ve
Afrika ülkeleri arasında karar verilmiş olmasa da yine masum insanların
üzerinde patlayacağı muhakkaktı…
Bomba yapımında kullanılan ana malzemenin, daha az
insanın canına mâl olduğu söylense de kadim bir şehri kullanılmaz hâle getirmek
sûretiyle verdiği tahribatın büyüklüğü tarif edilemez bir boyuttaydı.
Buğday stoklarının 3 günlük kaldığını ve kahraman
itfaiye erlerinin ikinci patlamada hayatlarını kaybettiği bilgisini, Beyrut Valisi
Mervan Abbud’un gözyaşlarına şâhit olurken öğrendik.
Akdeniz’de dar bir kıyıya sıkıştırılmaya çalışılan
ülkemizin yine Akdeniz’deki bu gelişmelere, Beyrut’tan yükselen alevlere ve
drama sessiz kalması beklenemezdi.
Türkiye, patlamanın ardından en üst düzeyde yardım
elini uzattı. Hattâ en acil kalemlerden işe başladı ve usûlen de olsa “Yardım
etmeye hazırız” derken, Lübnan’a sormadan gereğini hemen yaptı. Akabinde Mersin
Limanı’nın Lübnan’a açıldığını paylaştı.
Kıyâmet senaryosunu andıran patlama ve Akdeniz
sarmalında gelişen hâdiselerle ile ilgili Haber Ajanda NET yazarlarımızdan Orhan
Yalçın, Lokman Ayva, Ziya Avşar ve Aytekin Atasoy, kaleme aldıkları enfes
makalelerle, Orta Doğu’nun kalbinde yer alan Lübnan’ın ve etrafında kümelenen
akbabaların âdeta MR’ını çekmişlerdi. Biz de yeni bir gelişmeyi eklemek istedik
o yazılara: Başbakan Hasan Diab ve yönetiminin, “Ülkenin kurtarılması için
bir kapı açmak istiyoruz” diyerek sundukları istifa...
Hatırlanacağı üzere Fransa, patlama sonrası Lübnan’a ilk
çıkarma yapan ülkelerden biriydi ve sebebi çok netti: “Sömürge akrabalığı” ve Beyrut’un
yeniden inşâsında “liderlik” yapma arzusu…
Türkiye’nin misyonu
Bir yerde ABD, Rusya, İsrail, İran, Çin ve Fransa,
perde arkasına saklanarak büyük oyunu izleyen BAE, Almanya ve İngiltere varsa,
kusura bakılmasın ama Türkiye orada olmalıdır.
Ülkemizin, 780 bin
kilometrekarelik bir toprak parçasından, sınırlarımızın ise
Mîsak-ı Millî’den ibaret olmadığını dosta düşmana hatırlatmamamız lâzım. Onu
korumak için bir de eşik duvarına ihtiyacımızın olduğunu…
Bunun için Karadeniz’den Ege’ye ve Akdeniz’e kadar
Mavi Vatan’da, Suriye’den Libya’ya, Bosna’dan Azerbaycan’a ve Kıbrıs’tan Lübnan’a
kadar uzanan mazlum coğrafyada “Biz de
varız!” demeliyiz. Diyoruz.
Var olmak istediğimiz yerin adı, Avrasya’dan başka yer
değil.
Patlamanın hemen arkasından başlayan hükûmeti protesto
gösterilerine refleks gösteren milletvekili sayısı henüz dördü bulmuşken, bu
kadroya Enformasyon Bakanı eklenince kaos çarkındaki ibrenin, hükûmetin
istifası üzerinde duracağı az çok belirginleşmişti.
Yeni hükûmet kurulma çalışmalarına en iyi diplomasi
mühendislerimizi ve gözlemcileri göndermeliyiz. Seçimin güvenli bir ortamda
yapılması için lâzım gelen desteği sunmalıyız.
Türk dostu siyasetçilerin iktidara gelmesi lâzım.
Bunu, Lübnan’a yardım ettiğimiz için değil, kardeşlik bağı ile aynı kaderi ve
aynı deniz sahanlığını paylaştığımız için yapmalıyız.
Akdeniz hiç bu kadar sıcak olmamıştı!
Ankara, sıcak denizlerde uluslararası
hukuk dâhilindeki meşru çıkarlarını, yerinde gerçekleştirdiği diplomatik
hamleler ve askerî faaliyetlerle korumak için elinden gelen gayreti gösteriyor.
Doğu Akdeniz’deki “oldubittilere”
en güzel cevap, Oruç Reis sismik araştırma gemisinden geldi. Oruç Reis,
Yunanistan’ın GKRY ile birleştirmek istediği sözde deniz yetki alanını kapsayan
rotada Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’nın refakat ve koruması altında faaliyet
yürütmeye başladı bile.
Amacımız, “Ey Yunanistan, plânlarınız da, anlaşmalarınız da bizim için
hükümsüzdür!” sözünü serlevha etmek…
Konuyla ilgili olarak,
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, hafta içi yaptığı açıklamalarda,
uluslararası topluma müzakerelere dayalı kapsamlı bir iş birliği önerdi:
“Adalar üzerinden bizi sahillerimize
hapsetme girişimine rızâ göstermeyeceğiz! Hiç kimsenin hakkında, hukukunda,
toprağında, denizinde, meşru çıkarlarında gözümüz yoktur. Bizim tek talebimiz,
bize de aynı anlayışla yaklaşılmasıdır. Gelin, Akdeniz’deki tüm ülkeler olarak
bir araya gelelim; herkes için kabul edilebilir, herkesin hakkını koruyan bir
formül bulalım…”
Fransızlar âdeta o klişe
deyimle “meseleye Fransız kalarak” karşılık verdiler ve 1 Ağustos’ta yürürlüğe
giren savunma iş birliği anlaşması kapsamında Fransa Hava Kuvvetleri’ne ait
Rafale tipi 2 savaş ve C-130 tipi nakliye uçaklarını Güney Kıbrıs Rum Kesimi’ne
indirdiler.
2023 Türkiye’sine hazırlanan
ülkemiz, bir yandan dünyayı kasıp kavuran büyük bir dikkat ve titizlikle
uygulanan salgın illetine göğüs gererken, yine ona bağlı olarak tansiyonu
yükselen altın ve döviz kaynaklı ekonomik sorunlarla, siyâsî geleceğine etki
eden yeni oluşumlar ve yeni ittifak dedikodularıyla, bir kâbus gibi ülke
kaderine tesir eden bölücü ve bölgeci terör örgütleriyle etkin bir mücadele
örneği sergiliyor.
Yakın coğrafyadaki hareketler
bunlarla sınırlı değil. Suriye’de devam eden iç savaşa bağlı göç dalgası ile o
topraklarda süren askerî harekâtlarımız, Libya-Türkiye
Anlaşması’ndan hazımsızlık çeken müttefiklerimizin hamleleri, Ermenistan’ın
Azerbaycan’a saldırması üzerine yürüttüğümüz ortak tatbikat, ABD’li bir petrol
şirketinin -ana omurgasını PKK/PYD’nin oluşturduğu- SDG ile anlaşma imzalaması,
Yunanistan ve Mısır’ın Türkiye’yi “Mavi
Vatan” dışında tutarak anakarasına hapsetme plânları, Fransa’nın Güney Kıbrıs
Rum Kesimi’ne savaş uçaklarını indirmeleri ve dahası…
Türkiye büyüdü. Büyürken sorunları da büyüdü, tabiî dostları
ve düşmanları da arttı. Fakat burada zikredilen sorunların üstesinden gelecek
güce ve akla sahip.
Yazımızın sonunda kilit bir soru yöneltelim: Beyrut
Limanı ve harâbeye dönen şehrin inşâsını hangi devlet üstlenecek?
Cevabı bilmek, kehanet olmasa gerek…
