YETİŞKİNLER, çocuklar için birer koruyucu olmalarının yanında, aynı zamanda iyi birer öğretmendirler. Ebeveynler ya da yetişkin bireylerin bazıları farkında olmasalar da çocuklar onlardan çok şey öğrenirler.

Çocuklar büyüklerinden fazlaca etkilenirler. Çocuklar, kendilerine rol model olarak gördükleri büyüklerini taklit ederler. Bu durum toplumsal öğrenmeden formel eğitime kadar hayatın hemen hemen her alanını kaplar. Dolayısıyla büyüklerin çocuklarla kurduğu iletişim, ilişki ve etkileşim bu bağlamda son derece önemlidir.

Fakat sosyal medyanın ortaya çıkmasından sonra dijital beceriler ön plâna çıktı. Bunun sonucunda da çocukların öğrenme yönelimleri değişti.

Yetişkinlerin pabucu dama mı atılıyor?

Sosyal medya sayesinde yetişkin temelli öğrenme, yerini akran temelli öğrenmeye bıraktı. Sosyal medyanın sağladığı etkileşim ve anında geri bildirimde bulunma imkânı, çocukların akranlarıyla etkileşimini artırdı.

Sosyal medya mekân ve zaman kavramını da başkalaştırdığı için, çocuklar herhangi bir fiziksel mekâna ihtiyaç duymadan, aynı anda çok farklı mekânlarda bulunan akranlarıyla etkileşim kurma, görüşme ve paylaşımda bulunma imkânına kavuştular.

Günümüzde çok küçük yaştaki çocuklar bile dijital beceriler noktasında çoğu yetişkinden daha fazla beceriye sahip. Öyle ki, çok sayıda yetişkin bazı dijital becerileri çocuklardan öğreniyor. Hatta dijital beceri edinemediği için çocuklardan yardım isteyen yetişkinler de var. Yani sosyal medya ile belirginlik kazanan ve daha fazla öne çıkan dijital becerilere olan gereksinim, öğrenmenin yönünü de tersine çevirdi.

Dijital dünya akranlarla etkileşimi artırdı

Dijital dünyanın hayatın merkezine giderek daha fazla yerleşmesi bilgiye ulaşımı da kolaylaştırdı. Her ne kadar sosyal medyada dolaşan bilgilerin önemli bir kısmı gerçek olmayan bilgilerden oluşsa da en nihayetinde internet ve sosyal medya, bilgiye ulaşmayı kolaylaştırdı.

Çocuklar çok çabuk şekilde bu dünyaya motive oldular ve yetişkinlerin edinmekte zorlandığı çok sayıda dijital beceriyi daha okul çağında, hatta öncesinde öğrenme şansını buldular.

Tüm bunlar çocukların büyüklerden ziyade akranlarından daha fazla etkilenmesi ve büyüklerden ziyade akranlarından daha çok şey öğrenmesi sonucunu doğurdu.

Merak ve hayret duygusu öğrenme duygusunu taze tutuyor

Merak ve hayret duygusu, öğrenme motivasyonu ve sürekliliği açısından son derece önemlidir. Çocuklar farklı sınıfsal ya da sosyal tabandan gelen akranlarıyla etkileşime girdiklerinde bu duygular tazeliğini koruyor. Bunun sonucunda çocukların sürekli bir şeyler öğrenme motivasyonu artıyor.

Yetişkin tabanlı değil de akran tabanlı öğrenme bazı riskler taşısa da günümüzde çocuklar açısından kaçınılmaz bir gerçek. Çocuklar artık öğrenme noktasında yetişkinlere eski kuşaklar kadar ihtiyaç duymuyorlar. Bu durum toplumsal paradigmayı da dönüştürüyor. Bu, kanımca önemli bir konu. Fırsat bulabilirsem sonraki yazılarda bu konuya değinmeye çalışacağım.