Sevgili için ölmek

Sevdiğinize onun için öleceğinizi söylemeden önce bir defa daha düşünün bir dahaki sefere. Ölmeyin sevdiğiniz için, yaşayın. Yaşatın onu. Uğruna ölünecek birini bulun ve onun uğruna yaşayın, onunla yaşayın bu hayatı.

YEMYEŞİL asırlık ağaçların gölgesinde, doğadan kopup gelen ve şırıl şırıl akan suyun üstündeki kamelyada “Everything I Do” şarkısı eşliğinde sevdiğinin gözlerine bakarak “Seni çok seviyorum aşkım, senin için ölürüm!” gibi en enva-i çeşit duygusal sözlerle kız arkadaşının gönlünde daha bir derin yer ediniyordu genç adam.

Genç kız ise ortamın vermiş olduğu duygusallık ve erkek arkadaşının ağzından çıkan romantik sözlerle kendinden geçiyor ve benzeri sözlerle karşılık veriyordu.

“Senin için ölürüm”, daha çok erkeklerin kız arkadaşlarına sarf ettikleri bir cümle. Ölünesi durumlar çıkageldiğinde kimi zaman erkek tarafı ölümün soğuk ve ürkütücü isminden çekinip vazgeçse de zaman zaman gerçekleştiği de olmuyor değil bu cümlenin. Daha çok terk ediliş ya da ayrılıklarda kendini gösteriyor bu durum. Uğruna ölebileceği kız/erkek arkadaşı, sevgilisi, canının içi çekip gittiğinde âşık kız/erkek, terk edilmenin, yenilmenin, kaybetmenin ezikliğiyle kendisine bahşedilmiş en değerli hediyeyi çöpe atıyor.

Mantığın durması ve düşünme yeteneğinin insanı terk etmesi durumu... “Ölürüm” dediği kişi gitmişse, demek ki uğruna ölünecek bir insan değilmiş. Hem neden ölünür ki sevgili için? Yaşansa daha iyi değil midir? Yaşamın mayasında “sevgi” denilen o mucize yok mudur? “Senin için ölürüm” yerine “Senin için yaşarım sevgilim” cümlesi daha yapıcı değil midir?

Sevgide hep güzellikler yok mudur? Peki, ya ölmek nereden çıktı? Ve soralım: Ölmek mi daha kolaydır, yoksa yaşamak mı?

Zaten zor olan hayatı güzelleştirmiyor mu sevgi denilen şey? Zaten kısa olan hayatı yaşanılası hâle getiriyor, öyle değil mi? Sevdiğinin gözlerine baktığında daha bir yaşamak hissiyle doluyor insan, her şey onunla anlam kazanıyor, her şey onunla güzelleşiyor. Çünkü sevgilinin kendisi güzeldir. Çünkü sevgilinin kendisi anlamlıdır, sevgilinin kendisi hayattır. Her gün aynı şekilde doğan güneş, sevgiliyle bir başka doğmaz mı? Çiçekler bir başka güzel açmaz mı ve kuşlar hiç olmadığı kadar güzel ötmez mi? Yağmur bile aşkla yağar sevgili olunca. Sevgili olunca hava bile daha oksijenle dolar ciğerlerine, daha enerji verir insana. Yapılan her şey onun için yapılır, onunla uyuyup onunla uyanır insan, onunla yer çok uzak olsalar da birbirlerine, iki uzak şehirde olsalar da, onunla dinler şarkıları…

Onun için güzelleşir zaten güzel olan dünya. Hep güzellikler yapılır sevgili için. Sevgili hayat olur, hayat da sevgili… Yaşam olur sevgili, sevgili, dünya olur…

Yaşamalı insan sevdiği için, yaşatmalı onu. Ve ölünecekse bile sevdiğinden sonra ölmeli insan, sevdiğinden önce değil. Neden ondan sonra ölmeli peki?

Her şeyi sevgilinin hayatını güzelleştirmek, onu mutlu etmek için yapar insan. Ona gelecek kötülüğün, hüznün bile kendisine gelmesini ister. Bir damla gözyaşına kıyamaz sevdiğinin. “Senin için ölürüm” deyip de ölünce, sevgilinin mutlu olacağı sanılır herhâlde, peki öyle mi gerçekten?

Bir kez daha düşünelim; sevgilinin kendisi için ölmesini ister mi insan? Kendisi için bile olsa ölmesini istemez, öyle değil mi? “Ölmek” dediğimiz son, kaçınılmazdır her canlı için. Gitmek zamanı gelmişse çaresi yoktur ya, giden gider, peki ya kalan? Bütün her şey kalana olmaz mı? Sevgilinin gidişiyle hayatı cehenneme döner sevenin. Bir acı gelip saplanır göğsünün sol yanına. Ölen neden kendisi değil de sevgilisi öldü diye isyan eder. Yapayalnız hisseder kendisini kalabalıklarda bile. Küçüldükçe küçülür, hiçbir anlam ifade etmez varlığı dünya için. Ne bir başkasını sevmeyi geçirebilir aklından, ne de ölen sevgiliyi unutabilir. Hiçbir şey yapmak istemez, hiçbir şeyden tat almaz hâle gelir. Geceler işkence olur âdeta, doğan güneşe bile düşman olur insan...

Kim bütün bu acıları yaşatmak ister ki sevdiğine? Evet, sevdiğinize onun için öleceğinizi söylemeden önce bir defa daha düşünün bir dahaki sefere.

Ölmeyin sevdiğiniz için, yaşayın. Yaşatın onu. Uğruna ölünecek birini bulun ve onun uğruna yaşayın, onunla yaşayın bu hayatı.  

“Ben var ya ben, yaşarım senin için ey sevgili!” deyin.

Mutlu günlerde yaşamanız dileğiyle efendim…