UZUN yıllar önce… O
hafta edebiyat dersinde işlenecek konu, “Şiirde ahenk unsurları”… Dersin sıkıcı
olmaması ve konunun iyi anlaşılması için güzel örnekler arıyorum fakat
bulduklarımı beğenmiyorum.
Aradığım
ne? Aliterasyon… Kelimenin anlamını bilmeyenler için tanımlamak gerekirse,
“şiirde bir ahenk oluşturmak için bir ünsüz harfin dikkat çekecek kadar çok
kullanılması” demek aliterasyon. “Madem hoşuma giden örnek bulamadım, kendim
bir örnek yazayım” dedim. Biraz beyin jimnastiği yaptıktan sonra bütün
kelimeleri “s” harfiyle başlayan şu dizeleri yazdım:
“Serin sonbahar
sabahında
Saçların savrulurken
senin
Sahilde sular
saçılır
Serin serin
Sanki sularda
senin sesin
Susun sular, susun
Sadece sevdiğim
söylesin…”
Öğrencilerim
örneği çok beğendiler ve “Mutlaka bunun devamını yazın” diyerek beni
heveslendirdiler. Aradan bir hafta geçti, bir bölüm daha yazdım:
“Sonbahar
sabahında
Sedir soğuk, sümbül
sarı
Sofra sensiz, sokak
sessiz
Sabahın seherinde
Simitçinin sesi
sokağı sarıyor
Sesleniyorum
Seviniyor simitçi
Serin sonbahar
sabahında…”
Sonraki
günlerde fırsat buldukça yeni dizeler yazarak şiiri uzattım. Yazdıkça benim de
hoşuma gitmeye başladı. Sonraki dizeler de şunlar oldu:
“Sen salınan
servi, sen sırma saçlı
Sen solmayan
sümbülümsün
Söylediğim
serenatlar sanadır
Sakın söyleme
sırrımızı
Sînende sakla
Seni sormasınlar
sokakta
Sahte sarışınlar,
suratsız sarhoşlar
Saklan seni
sevmeyenlerden
Sevgiler sonuçsuz,
sevdalar sahteyse
Sorumluyuz,
suçluyuz…
Sen suskun, sen
sakin
Sözlerin sımsıcak
Saçılır sineme
Sağanak sağanak
Senelerce
sabrettim
Sanki sahâbe sabrı
Sırlarım sende
saklı
Sahildeki su sesi
Saklasın
sevgimizi…”
Şiirimin
yazımı bitmişti. Başlık “Sen” oldu. Şiirin altına sadece adımı yazdım. Soyadımı
yazmadım. Şiirimi okuduğum arkadaşlar çok beğendiklerini söylüyorlardı.
Yaptığım bir araştırma sonunda, edebiyatımızda bu tarzda yazılmış bir şiirin
olmadığını öğrendim. Sadece Cahit Sıtkı Tarancı’nın bir dizesi vardı aynı
harflerle başlayan: “Bir büyük boşlukta
bozuldu büyü.”
Benim
şiirim, başlıkla beraber yüz kelimeden oluşmuştu. Arkadaşlar bu şiirin çok
ilginç olduğunu ve mutlaka bir dergide yayımlatmamı istediler. Şiir, “Gençlik”
dergisinde “Sırrı Er’den İlginç Bir Aliterasyon Örneği” üst başlığıyla
yayımlandı ve oldukça beğenildi.
M.
Şamil Baş isimli ilâhiyatçı bir akademisyen, dergideki şiiri okumuş, beğenmiş
ve bütün kelimeleri “B” ile başlayan bir şiir yazmış ve şiiri bana ithaf etmiş.
Bu ilgi karşısında sevinmediğimi söylesem yalan olur.
Arkadaşlar
bu sefer de “Bir şiir sitesine gönder” diye istekte bulundular. O yıllarda çok
tanınan bir siteye gönderdik. Sitede 30 bin şiir varmış, benim şiir iki ayda
27’nci sıraya yükselmiş. Kimin nereden haberi olur böyle bir şiir
eklendiğinden, hâlâ anlayabilmiş değilim.
Bir
öğrencim şiiri sesli ve görüntülü olarak hazırladı. Başka bir öğrencim Youtube
sitesine yükledi. Şiiri dinlemek isteyenler, “Sırrı Er Sen Şiiri” yazarak
dinleyebilirler.
İlginç şiirimin hikâyesi budur efendim!
