YALAN yanlış harem hikâyeleri ile süslenmiş ve Osmanlı’ya
lâf söylemek için bekleyenlere sınırsız imkân sunan “Muhteşem Yüzyıl” dizisinin
ardından, TRT önderliğinde bir karşı atak yapıldı tarihimizin başarı
hikâyelerini anlatan.
Diriliş’te Ertuğrul Gazi’yi, Kuruluş’ta Osman Bey’i, Payitaht’ta
Abdülhamit Hân’ı tanıyıp sevdi milyonlar. Şimdi de “Uyanış: Büyük Selçuklu”
isimli dizi ile Anadolu’yu fetheden Selçuklu Devleti’ni öğrenecek seyredenler…
Kanûnî’yi konu alan dizi hakkında hep dedik ki, “Bu bir kurgu senaryodur. Sizin, bugünün
şartlarında kabul edemeyeceğiniz birçok konu zamanın şartlarında makul olduğu
gibi, dizide gördüğünüz birçok sahne, tarihî gerçeklerden uzaktır. Bu bir tarih
dizisi değil, tarihî şahsiyetleri başrolüne almış, reyting kaygısıyla
kurgulanmış bir dizidir”.
“Muhteşem Yüzyıl” dizisi ile ilgili neler söylediysek,
üç aşağı beş yukarı yukarıda adı geçen diğer diziler için de söylemek mümkün.
Aralarındaki en önemli fark, birinin Osmanlı’yı ve Türk tarihini
itibarsızlaştırma, diğerlerinin ise o itibarı iade etme çabalarıdır. Hâliyle
Diriliş, Kuruluş, Payitaht ve Uyanış gibi diziler, Osmanlı’yı Türk tarihinin en
önemli yerine yerleştiren bizler için tarih dizisi değil ama tarihimizi
sevdiren diziler oldular.
80 yılı Osmanlı reddiyesiyle geçmiş olan Türkiye’nin,
tarihindeki kahramanları milyonların yüreğine oya gibi işlemeye başlaması
tesâdüfî değildir. Bu -bence- bir devlet politikasıdır ve doğrudur.
Senaryolarda eleştirilecek taraflar vardır elbette. Ancak maksat hâsıl olsun
diye göz yumulabilecek ayrıntılardır bunlar. Türk tarihini yok sayıp Türkiye
tarihiyle yetinenler için bir zulüm olsa da bunlar gibi projeler devam
etmelidir.
Türk tarihi, vatanını büyütüp yüceltenler kadar,
dünyaya da yön çizen onlarca lider çıkarmış. Türk ne zaman dara düşse, dünya ne
zaman zıvanadan çıksa, biri çıkar, Türk’e hür vatan, dünyaya nizam kurar.
Elhamdülillah, bir devletimiz var. Hürriyet derseniz, kâğıt üstünde de olsa kör
topal süregelmiş. Ancak dünya nizamı gün geçtikçe tükenmiş.
Artık vakti gelmişti! Hem Türk’ü hak ettiği güce ve
gerçek hürriyete kavuşturacak, hem İslâm’a sancaktar olup dünyada adâleti tesis
edecek bir liderin gelmesi gerekirdi.
1950-2000 arasında güçlü liderler yetiştirdi bu
millet; Menderes, Erbakan, Özal gibi… Ne var ki, hiçbirinin gücü yüreklerindeki
güce, hayâllerindeki hedefe ulaşmaya yetmedi. Hep bir yerler eksik kaldı
maalesef.
Ekonomik olarak güçlü olmalıydık, savunma sanayiinde
bağımlılığımızı azaltmalıydık, oyun kurmayı bilmeli, kurduğumuz oyunları
kaybetmemeliydik. Ne millî, ne de dinî değerlerimizden taviz vermeliydik.
Bunları yapabilmek için güçlü bir siyâset ve bu siyâsetin arkasında duran,
inanmış milyonlar olmalıydı…
Gurur duy Türkiye’m!
Müjdelenmiş fetihler yaşayan bu millet, elbette
Allah’ın inâyetiyle yeni bir şahlanış yaşayacaktı. İşte bugün, o gündür!
Suriye’den Libya’ya, Somali’den Arakan’a, Filistin’den
Kırım’a kadar zulme karşı her coğrafyaya elini uzatan, dosta güven ve düşmana
korku veren, zalimin kâbusu ve mazlumun duâsı olan bir Türkiye var artık. Oyun
bozup oyun kuran, millî tohumdan millî aşıya kadar her alanda öz kaynaklarına
yönelen, tankını, tüfeğini, helikopterini, İHA’sını, SİHA’sını, gemisini,
mermisini, füzesini kendi yapan, Karadeniz’den Akdeniz’e tüm yeraltı
kaynaklarına kendi imkânlarıyla ulaşan bir Türkiye…
Ve bunları yaparken sancağı taşıyan bir lideri var Türkiye’nin.
“One minute!” derken Siyonizme gözdağı veren, “Dünya beşten büyüktür!” derken
yeni dünya düzenine işaret eden, “Haydut devlet” ifadesiyle herkesin
haydutluğunu yüzüne vuran, Ayasofya’yı cami olarak yeniden ibâdete açarken
Haçlılara tarihî mesajlar veren “Recep Tayyip Erdoğan”!
Bütün dünyanın bir araya gelip devirmeye, sözde İslâm
ülkelerinin İsrail’le işbirliği yaparak önünü kesmeye, hainlerin seçimlerle
olmayınca darbeyle indirmeye çalıştığı Erdoğan…
Tek başına Azerbaycan-Ermenistan Savaşı bile Türkiye’nin
gücünü, Erdoğan’ın dünya siyâsetindeki dayanılmaz ağırlığını anlamaya yeter de
artar bile! Tabiî anlamak isteyene…
O güç ki, Azerbaycan’ın belâlısı Ermenilerin, Fransa
ve Rusya gibi kadim dostlarından fiilî destek bulamamasının tek sebebidir. O
güç ki, Azerbaycan’ın, işgal altındaki topraklarına yeniden kavuşma hayâllerinin
önünü açmıştır. Her daim Ermenistan’ın yanında duranlar, itidâl ve ateşkes
çağrılarından başka bir hamle yapmaya cesaret edemiyorlar.
Gurur duy Türkiye’m! Erdoğan’ın taşıdığı sancağın gölgesi her geçen gün büyüyor.
