AVUKAT bir arkadaşım, bir müvekkilinin dolandırılmasına dair hatırasını şöyle anlattı:

“Filanca kimse müvekkilimi 100 bin lira dolandırmış. Olayı detaylarıyla aktarmasını istedim, ‘O gün Ramazan’dı, oruçluydum’ diyerek başladı. O böyle başlayınca, ‘Detay vermeni istedim ama bu kadarına gerek yok’ dedim. O ise, ‘Aç olduğum için basiretim bağlandı galiba’ diyerek devam etti…”

Ramazan gelip çattı, hamdolsun. 1443’ün Ramazan’ı her birimize mübârek olsun. Başa taşıdığım hatıra kısmen tebessüm dahi ettirmiş olabilir. Bu fakirde olmuştu. Dolandırılma kısmı değil tabiî, basiretin bağlanmasına “aç” olmanın mazeret sayıldığı kısım…

Ramazanlarda enteresan bir furya başladı: “Oruç hâli, insanlar sinirli”, “İnsanlar oruç ya, gerginler” veya “Oruçlar ya, aç olunca sabırsızlık hâd safhada” gibi ne Ramazan, ne de oruç ile bağdaşabilen cümleler dökülür oldu dudaklardan. Hâlbuki oruç sakinleştirmeli, ehlileştirmeli ve daha bir sürü şey…

Bu tip cümlelerden anlıyoruz ki, Ramazan ve oruç düşüncesinden uzaklaştıkça, Ramazan’ı yöneten etkin unsur akıl değil, mide olmuş. Peki, mide zamanı yönetebilir mi?

Zaman, bütün ölçü birimlerinin ölçü birimidir. Ramazan da zamanın aralıklarından biridir. Ramazan’daki imsak ile iftar aralığı da yine zamanın bir parçasıdır. Ve zaman, ancak akılla yönetilebilir. Zamanı midemizle yönetmeye çalışırsak, her saniye acıkabiliriz. Kaldı ki, maalesef zamanı hırslarımızla, telaşımızla, hüznümüzle, kibrimizle, hezeyanlarımızla yönetir olduktan beri birer belâ paratonerine dönüştük. Yıldırım çekip duruyoruz üzerlerimize…

Dünya, zamanın akıl tarafından yönetilmediği her süreçte sözde ıslah hareketleriyle deveran ediyor. Sulh üzerinden okunacak ne kadar az manzaramız kaldı. Hâlbuki akıl, zaman yağmurundan bir tanecik bekler “görmek” yüzeyine çıkarak. Ve en büyük damlayı kapıp sırlayarak “sevmek” sedefinde zaman damlasını huzur incisine dönüştürür.

Ancak biz, nasıl istiridye deniz suyunu içine kaçırır da inci üretemediği gibi ölüme mahkûm olur, zaman damlasını beklerken hırs denizinin tuzlu suyunu yutup yutup zehirlenir olduk.

Peygamber Efendimiz (sav), “Akıl insan suretine bürünse, oğlum Hasan olurdu” buyurmuş. Hazreti İmam Hasan’ın (ra) şehadetini hatırladınız mı? Onu da zehirlemişlerdi. İçerisinde elmas kıyımının bulunduğu zehir dolu suyu içince, kesilemeyecek eşyayı dahi kesmeye yarayan elmas, Hazreti İmam Hasan’ın (ra) boğazını ve ciğerlerini parçalamıştı. Hâlbuki o, aklın işaretlerini göstermek üzere ıslahı değil, sulhu donanmıştı. İnci misali Hazreti İmam Hasan (ra), istiridyenin tuzlu suyla zehirlenmesi gibi, elmas zehriyle zehirlenmişti.

İnsanlık tarihinin sözde ıslah hareketleri, zaman yönetiminin akılla değil, hırsla yönetildiğini gösteriyor. Ve hırsın kol gezdiği zeminde zaman, midenin ölçü birimi oluyor. Madem böyle, öyleyse zamanı akıl ile düşünüp akıl ile yönetmek için ne yapmak gerektiğine dair müzakere edelim mi? Bu müzakereye bu Ramazan’da Hazreti İmam Hasan’ı (ra) düşünerek başlayabiliriz belki.

Meselâ şöyle bir ipucu verilebilir: Pek çok İslâm şehidi, fedakârlık ve mücadele bakımından meydan ve kılıç metaforuyla yâd edilirken, Hazreti İmam Hasan’ın (ra) fedakârlığı ve mücadelesi görmezden gelinir. Çünkü hiçbir nefs, yaptığı bir sözleşmenin “zaman” ilkesine uymak istemez. Akıl ise zamana iz düşmek ister. Tıpkı Şehit Hazreti İmam Hasan (ra) gibi…

Madem Ramazan zamandan bir pay ve basiret ise aklın parıltısı, basireti açlığa yedirmemek üzere bir Ramazan’ı, bir zamanı, bir de Hazreti İmam Hasan’ı (ra) bu yıl bir başka düşünelim. Hatta şöyle diyelim: “Özellikle içinde bulunduğumuz zaman diliminde, evvelâ Ümmet-i Muhammed’e (sav) ve de bütün insanlığa adalet, saadet ve hürriyet ekseninde Hazreti İmam Hasan’ın (ra) manevî himmeti lûtfolunsun ki bundan sonraki zamanda savaşları, felâketleri ve trajedileri konuşmak yerine barışı, huzuru ve sıhhati konuşalım.”

Ramazan-ı Şerifiniz mübârek olsun! Bayramına eriştirecek olana hamdolsun!