İNSANOĞLU Ay’a gitti, uzayı keşfetti, atomu parçaladı, dünyanın her köşesine ulaştı ve dünyayı bir mahalle yaptı lâkin insanlara ulaşamadı. Özellikle modern çağ insanı her geçen gün maddî açıdan kazanç sağlarken nicelikleri çoğaltmayı başardı. Bu başarının yanında insanın kendisi ihmâl edildi.

Bütün dünya gibi Türkiye de bu ihmâlden nasibini almıştır. Dünyanın geleceği, insanlığın geleceğine bağlıdır. İnsanlığın geleceği ise insana ulaşmakla mümkündür. İnsanın gözü kör, aklı tavanda ve ruhu hissetmiyorsa çok fazla yapacak bir şey yoktur. İnsan ihmâl edildiğinde, ne yapılırsa yapılsın, karşılığı hiçtir.

Günümüz dünyasında sanayi devrimleriyle birlikte Batı’nın sözü geçmektedir. Batı, insan merkezli bir medeniyet inşa edememiş olmasına rağmen Doğu’nun boşluğunu maddi niceliklerle doldurmanın derdine düşmüştür. Buna özenen Doğu toplumları da bundan nasibini almıştır.

Bugün, ağırlıklı olarak merkezde bilim, kültür, sanat, ekonomi ve teknolojinin üretim yeri Batı, tüketim yeri ise bütün dünyadır. Son yirmi yıldır bu merkez Doğu’ya kaymaya başlamıştır. Pandemiyle birlikte baş gösteren hızlı dönüşüm süreci bütün dünyayı etkisi altına almıştır.

Yeni bir dünya kuruluyor. İnsansız dünya isteyen olduğu gibi, Yaratıcı tanımaz bir dünya da milletlere dayatılıyor.

Bilim ve teknoloji üretmeyen toplumların kendi fikir, görüş ve medeniyetlerini ihraç etmeleri mümkün görünmüyor. Bunun başarılması ise insanın üretmesinden başlıyor. Türkiye akılları hayretlere düşüren üretimlere imza atıyor. İnsansız kara, deniz ve hava araçları dünyanın gözleri önünde göğsümüzü kabartıyor. Burada emeği geçenlere ne kadar teşekkür etsek azdır.

Son aylarda insana ulaşma gayretlerinde, ufukta görülen seçimlerin etkisi ise üzücü görünüyor. İnsana ve gençliğe ulaşmak sadece “oy” amaçlı olmamalı. Sadece bu uğurdaki bir hedef Batı’nın dünyaya dikte ettiği madde eksenli çıkmaz sokaktan başka bir şey değildir. İnsana ulaşmak demek, insanın hakikatin ara yüzü veya aynası olması gibi anlamlara gelir.

Özetle dememiz o ki, insana ve insanın özüne ulaşmamış her adım beyhudedir. İnsana ve özüne ulaşmanın dört ana omurgası olabilir. Bunlar insanlık yurdunun oluşmasında mesken görevi gören ana arterlerdir.

Birinci olarak, ölçülerin madde ve eşyanın miktar ve ölçümlerini ortaya çıkardığı gibi insanın da özündeki değerlerin ortaya çıkarılmasına ulaşması olmalıdır. İkinci olarak, insanın kendi başına bir anlam ifade etmediği yerde yaptığı söz, eylem, tutum, davranış ve ortaya koyduğu toplum yararına işler olabilir. Bunların başında insanın kendisinin evren ve topluma dair genel ve geleneksel işlerde maya ve dokusu olması gelebilir.

Üçüncü olarak, insanın potansiyeli açısından hiçbir canlıda olmayan akıl, düşünme ve duygusal yönden mükemmele müştak bir canlı olmasına ulaşmak gelir. Son olaraksa insanın kendisindeki bu potansiyellerin birer ölçü aleti gibi çalışmasına ulaşarak asıl hedefe kılavuzluk yapmak vardır.

Bunların hemen hepsinde esas olan şeyin insanın bir kıyas merkezi ve ölçü merkezi gibi trafo görevi görüp Yüce Bir Yaratıcıyla olan iletişimi ortaya çıkarmasına ulaşmak düşüncesi vardır. Dünyalık olan para, otomobil, ev, arsa ve makamların hepsi mezara kadar insana sadece araçlık eder. Aracı hedef edinense amacı unutur.

Bu nedenle asıl hedefin insanın, her başı derde düşenin yöneldiği gibi, bütün işlerin hakikat ve merkezinde kapısı çalınan Yüce Yaratıcıya yönelme durumunda olması gerekir. İnsanın böyle bir duruma gitmesi için insana ulaşılmalıdır.

Diğer bir ifadeyle, insana geçici, fani ve sonlu dünya işleri için ulaşmak, gerçek ulaşmak değildir, ondan faydalanmaktır. İnsana ulaşmak her bir insanın kıymetli ve Yüce Yaratıcı’nın eserlerinin tecelli yeri olarak görülmesi demektir. Hak verilmelidir ki, ikinci yol açısından insana ulaşmalar fazla olmuyor.

İnsana ulaşmak, kalıcı, sınırsız ve huzur kapısının anahtarı olan Yüce Yaratıcı’nın İsimlerine birer ayna olması için ulaşmaktır. Diğer durumların maalesef hepsinin içi boştur.