KUR’ÂN-ı Kerîm’in en öncü mucize olduğu kabul edilir ki doğrudur; bunun ardında Hazreti Muhammed Mustafâ’ya (sav) bahşedilen en hikmetli ve en pâk mucize, O’nun Rahmet Peygamberi oluşunu bütünüyle tasdik eden Mirac’dır…

Her ismin zıddı vardır, lâkin rahmetin yoktur.

O rahmet ki, Allah’ın Zâtına ayırdığı tektir. Ve Rahmet Peygamberi, Allah’ın “Sevgili” olarak Zâtına kıldığı aynadır.

Ve Mirac, Rahmet Peygamberi’nin kendi fıtratını yansıttığı rengin adıdır.

Neden mi?

Zira Kendisine sonsuzluk gösterilip Sidretü’l-Münteha’ya çekilen, önünde bütün perdeler aşk ile açılan Güzellik Sebebi, onca hüzün ve çaresizliğin içinde kaldığı sırada bu nimetle karşılaşmasına rağmen geriye, ümmetinin yanına geri dönmeyi tercih etmiştir.

Geri dönmek, O’nun fıtratının ezelî ve ebedî yansımasıdır.

Harem Mescid’den Cennet bineği ile Aksâ Mescid’e uzanan ve oradan aşk bineği ile iki kaş arası mesafede münacata varan hâdiseye nasıl melekler şahitlik ettilerse, bize de bu hâdisenin hakikatine erişip o hakikatten nasiplenmek şeref olsun!

Olsun ya, Ebû Bekr-i Sıddîk’e sorulduğunda hiç şüphe etmeden “O söylediyse doğrudur” demişti o, gökyüzünde melekler nasipliyken yeryüzünde de bir sadığın bu hakikatten nasipli olduğuna inanarak bize de sadık ve salih bir şahadet düşsün!

Mirac Kandilimiz mübârek, duâya kalkacak olan ellerimiz dolu, zihnimiz ve de kalbimiz geceye dağıtılmış ihsandan alacaklı olsun!