MİLLET İttifakı’nı “Erdoğan’ı devirme ittifakı” şeklinde ele almak, baştan “Yanlış PIN kod girdiniz” cevabını getirir karşımıza.

Millet İttifakı, Cumhurbaşkanlığı Sistemi’nin zorunlu kıldığı “lider seçimi” dayatmasına karşılık mevcut parti genel başkanlarının koltuğunu sağlama alma fırsatıdır. Dolayısıyla her parti başkanının “Parlamenter sisteme geri dönmeliyiz!” ortak kabulü, zımnen şunu da teslim etmektedir: “Yüzde 50+1 alabilecek lider değiliz!”

Dolayısıyla parlamenter sisteme geri dönüş talebi, genel başkanların başkan kalma sürecini uzatan bir kampanyadır. Bu sebeple “ortak aday” gündem olduğunda, “Erdoğan’ı devirmeyi sağlayacak biri” havası verilmesi, özü itibariyle genel başkanları rahatsız etse de (çünkü hiçbiri bu liderlik vasfına sahip değildir), ortak aday konusuna “Cumhurbaşkanlığı Sistemi’nden parlamenter sisteme geçişi koordine edecek Sistem Kayyumu” olarak bakılıyor.

Eğer sistem kayyumu atayacaklarsa (ki ortak aday teklifinin A plânı budur), o zaman siyâsî tabanı olmayan, partilerin kendi içlerinde bölünmelerine sebep olmayacak bir “bürokrat aday” veya “profili düşük ama sevilen biri” olacaktır ortak aday. Dolayısıyla bürokrat veya profili düşük adayın etrafında poz verecekler ve “Bu isim, sistem değiştirmek için seçtiğimiz adayımızdır, sistem kayyumudur” diyecekler.

Peki, bu bürokrat veya profili düşük kayyum, “Cumhurbaşkanı” olunca ne yapar?

Bu soru bu bir kenarda kalsın…

***

Partiler sadece siyâsî değil, ekonomik açıdan da tatmin parkurudurlar ve parti örgütü iktidardan yani güçten pay alır. Bu nedenle Millet İttifakı uhdesindeki her parti “Erdoğan gitmelidir” temposu tutarken ve ittifak içinde bunu yaparken, asıl hedefi yerel seçimlerde ve Meclis’te partisini güçlendirecek bir sonuç almaktır. Bu da doğal olarak ittifak mensuplarını “ikircikli” veya “iki ayrı yüzü olan” politika üretmeye mecbur bırakır.

İyi Parti’den Cihan Paçacı’nın, “İttifaksak, bize sormadan niye her konuda söz veriyorsunuz?” demecine karşılık Kılıçdaroğlu’nun, “Parlamenter sistem mutabakatı dışında her parti kendi vaatlerini söyler” diye cevap vermesi, ardından da “İttifaka odaklanalım!” temposu, bu ikircikli olma durumunu ifâde eder.

Dolayısıyla “Erdoğan düşmanlığı” yapmanın hesabını kitabını yapıyor partiler ve amaç, yerelde ve Meclis’te güçlü kazanım elde etmek. Değilse, Erdoğan’ı devirecek lider çapı olsa, zâten tek başlarına aday çıkarlar.

Beş partiyi topluyorsun, ancak yüzde 50+1 elde edebiliyor. Fakat beş lideri topluyorsun, Erdoğan’ın karşısına bir lider çıkamıyor!

Bir “aşağı bıyık, yukarısı sakal” durumu daha var: “Parlamenter sisteme geri dönmek için 2023 seçimlerine hazırlanıyoruz” demek, 2023 Seçimi’ni “sistem değişikliği referandumu” kılmak demek. Yani halka, “Cumhurbaşkanı seçmiyorsun, sistemi değiştirecek kişiyi seçiyorsun” demek gibi oldukça eğlenceli bir kampanya yürütmek durumunda kalınacak...

2023 Cumhurbaşkanlığı Seçimi, aynı zamanda Meclis Seçimi de demek. Kuşkusuz AK Parti için Meclis tablosu pek iç açıcı olmayacak. Belki de AK Parti’nin ve hâttâ Cumhur İttifakı’nın tek tesellisi ve stratejisi “Erdoğan ile devam!” sonucu olacaktır. Ancak bu teselliyi bile riske sokan her ne varsa yapan hatırı sayılır AK Parti yöneticisi var.

***

Millet İttifakı’nın isim açıklayamaması veya ortalıkta isimlerin uçuşma sebebi nedir?

Örneğin hayatında konjonktür sebebiyle İstanbul’a başkan olmuş Ekrem İmamoğlu’nun bile gece başını yastığa koyduğunda “Acaba kazaen cumhurbaşkanı olabilir miyim?” diye heveslenmesinin tek sebebi var: Erdoğan’ı göndermek isteyenlerde hırs var ve bu hırsın mutlu sonla bitmesi için Kılıçdaroğlu umut vermiyor. Meral Akşener, CHP seçmeninin kabul edeceği biri hiç değil. Kılıçdaroğlu ise “Sekiz kez yenildim ve olgunlaştım, tam kazanacakken kimseye kaptırmam!” modunda. Üstelik CHP genel başkanlığını bırakacaksa, bunu Erdoğan karşısında yenilirse yapması çok akıllıca olacaktır.

DEVA ve Gelecek Partisi ise Millet İttifakı’nı sömürmek istiyor. Bunun için iki partinin en kurnaz taktiği, “Aman CHP ve İyi Parti bizi AK Parti’den ayrıldığımız için hedefe koymasın! Biz de üç beş oyumuzla desteğe talip kılalım ki bu arada mesafe alalım” şeklindedir. Oysa seçimden sonra CHP ve İyi Parti’nin ilk harcayacağı iki parti, bunlardır.

Tüm bunlar Millet İttifakı’nı şu yol ayrımında geriyor: “Sistem kayyumu olacak ortak aday mı arıyoruz, yoksa ‘Erdoğan gitsin’ diye birbirimizi yalancıktan oyalarken bu arada önce Meclis ve sonra da yerel için güçlenelim mi?

Dolayısıyla Millet İttifakı, önce “Meclis İttifakı” peşindedir. Bu arada Erdoğan giderse, o zaman Meclis’i güçlendirecek atanmış kayyumu Meclis çalıştırır zâten. Yerel seçimde ise kavga büyüyecek. Artık ona sonra bakarız…

***

Peki, Cumhur İttifakı ne durumda?

Meclis’te, Cumhurbaşkanlığı konusunda ve hâttâ yerelde ittifak bakımından tam mutabakat var Cumhur İttifakı’nda. Fakat iktidarı riske eden süreçleri de çoğaltan saha kaymaları artıyor. Toparlanması lâzım Cumhur İttifakı’nın.

***

Görülen o ki, sistem kayyumu seçeneği ile bürokrat veya profili düşük siyâsetçi seçseler, Erdoğan’ın kazanma ihtimâli çok daha yüksek olacak. Çünkü millet, 2023 Seçimlerine referandum diye “bakmıyor”! Her parti kendi adayını çıkarsa, ikinci tura kalmadan, Erdoğan’ın, kendisini seçtirmek için fırsatı olacak. Ortak aday çıkarsa ve bu bir parti lideri olursa, diğer partilerde kavga durulmayacak.

Yani…

Millet İttifakı’nın kafası isimde karışık değil. Aday içeriğinde, “Sistem kayyumu mu, yoksa parti lideri mi?” sorunu var.

Açıklıyorum!

Herkes kendi adayı ile çıkacak ve ikinci tura bakılacak!

Bu riski alacaklar!

Çünkü “kayyum aday” seçeneği büyük sorunlar getirecek. Cumhurbaşkanı olansa, “Ne kayyumu?” diyecektir.