AZERBAYCAN, Türkiye ve
Pakistan’ın 12 Eylül 2021’de başlayıp 20 Eylül 2021’de son bulan ve Bakü’de
gerçekleştirilen “Üç Kardeş 2021 Tatbikatı”, dost düşman herkesin dikkatini
çeken bir tatbikat oldu.
Bu
tatbikatın aktörlerinin son derece itina ile bir araya getirilmiş olması,
stratejik sonuçları olan bir tatbikat olarak düzenlendiğini gösteriyor. Bu
tatbikat, Azerbaycan ve Türkiye arasında yapılsaydı “ırkçı ve Turancı bir amacı
olan tatbikat” olarak yaftalanacaktı. Türkiye ile Pakistan arasında yapılsaydı “İslâmcı
ve fundamentalist bir tatbikat” diye karalanacaktı. Ama üçü arasında yapılınca
kötü emelleri olanların hevesleri kursaklarında kaldı; “mezhepçi” deseler
Azerbaycan’a, “Türkçü” deseler Pakistan’a uymayacaktı.
Bu
tatbikatın mesaj ve hedeflerini tahlil eden bir yazıyı iki hafta önce kaleme
almış idik. O yazıda bu tatbikatın kuvvetli mesajlarından birinin de İran’a
verildiğini söylemiş idik. İşin geldiği noktaya bakınca, İran’ın bu tatbikattan
nasibine düşen mesajı fazlasıyla almış olduğu görünüyor.
Azerbaycan
Devlet Başkanı İlham Aliyev’in Karabağ Savaşı’nın birinci yıldönümü olan 27
Eylül’de yaptığı konuşmanın arkasından İran’ın alelacele bir tatbikata giriştiğini
gördük. Aliyev bu konuşmasında, İran menşeli tırların Karabağ’a ellerini
kollarını sallayarak girdiklerini ve Rus gözlem noktalarında hiçbir muameleye
tâbi tutulmadan Karabağ Ermenilerine bir şeyler taşıdıklarını, ancak taşınan bu
şeylerin hiç de hayra alâmet şeyler olmadığını ima eden bir konuşma yaptı.
Aliyev
bu konuşmada İran tırlarını kontrol etme kararı aldıklarını, kontrol etme
kararı aldıktan sonra ise tır yoğunluğunun bir anda bıçak gibi kesildiğini
söyledi. Aliyev, diplomatik dilin imkânları içerisine gizlediği bu beyanda İran’a
açıkça şunları söylüyordu: “Ey
İran!
Senin Karabağ’daki Ermenilere yakıt tankeri görünümlü tırlar içerisinde silah
ve mühimmat taşıdığını biliyoruz, buna müsaade etmeyiz!”
Elbette
yarası olan gocunur. Aliyev’in bu beyanının üzerinden üç gün geçtikten sonra İran’ın
1 Ekim 2021 tarihinde ve Azerbaycan sınırında alelacele bir tatbikat düzenlemek
gibi gülünç bir işe giriştiğini gördük. Tatbikattan daha gülünç olanı ise
tatbikata verilen “isim”!
İran
bu tatbikata “Hayber’in Fatihleri” adını vererek Aziz Peygamberimizin ve
sahabe-i kiramın ruhlarını da rencide etti.
Bir
kere Hayber, Müslümanların Yahudilerle yaptığı bir savaşın adıdır. Müslüman’ın (!)
Müslüman’a karşı giriştiği böylesi densiz bir eyleme bu aziz ismin verilmesi,
her şeyden önce mukaddesata ve tarihe saygısızlıktır. Bu tip eylemlerin İran’ın
bilindik istismarlarından biri olduğunu yakînen biliyoruz. İran bir anda neredeyse
bütün ordusunu Azerbaycan sınırına yığıp Azerbaycan’a karşı bir gövde gösterisi
yaptı ve gözdağı vermek istedi. İran bu tatbikatın kendi kamuoyundaki
altyapısını oluştururken -öyle ya, bayram değil, seyran değil, bu tatbikat
neyin nesiydi- kendi medya organlarında
Azerbaycan’ın
İsrail ile işbirliği tuttuğuna ve onun güya İsrail nam-ı hesabına kendi
sınırında birtakım oluşumlar gerçekleştirdiğine dair bir iftira ve tezvirat
kampanyası yürüttü. Elbette İran’a mahsus bu tip yalan dolanların bir gayesi
vardı. Bu gayenin hedefiyse Güney
Azerbaycan
Türkleri idi. Güney Azerbaycan Türkleri, İkinci Karabağ Savaşı’ndan beri Farsların
ikiyüzlü tavırları nedeniyle rejimden ve İran vatandaşı olmaktan ciddî mânâda soğudular.
İran, Azerbaycan Türklerini mezhep asabiyeti ile şimdiye kadar uyutup duruyordu.
Ancak Karabağ Savaşı’nda işin gerçek rengi ortaya çıkınca mezhep masallarıyla uyutulan
Güney Azerbaycan Türkleri, İran’ın gerçek yüzünü açıkça görerek rejime karşı
tavır almaya ve içlerindeki rejim münaferetini büyütmeye başladılar.
İşte
İran, bu tatbikat vesilesiyle içerideki Siyonizm öcüsünden hareketle Azerbaycan
Türklerini yeniden kendi saflarında yer tutmaya çağırdı. Ancak bu çağrı o kadar
mantıksız ve sahtekâr bir eylemdi ki İran ordusu içerisinde yer alan Azerbaycan
Türkleri, sosyal medyada
“bozkurt”
işaretleri yaparak İran’a karşı tepkilerini açığa vurdular.
Tuhaftır,
İran, Siyonizm öcüsü ve mezhep safsatası ile Azerbaycan Türklerini yanına çekmek
isterken onları bir kez daha ciddî biçimde kendisinden uzaklaştırmış oldu.
Bu
hâdisenin en güzel tarafı, Azerbaycan Türklerinin İran’ın gerçek kimlik ve
niyetini çok iyi biliyor olduklarını göstermeleriydi.
İran’ın
bu tatbikattan beklediği birtakım sonuçlar vardı. Bu sonuçlardan en büyüğü ve
en önemlisi ise Türkiye’ye yönelikti. Erdoğan’ın Putin ile yapacağı Soçi
görüşmesinin Türkiye’nin aleyhinde bir zirve olacağını öngören İran, ordusunun
büyük bir kısmını Azerbaycan sınırına dayayarak Türkiye’nin dikkatini bu
noktaya çekip Suriye sahasında rejim ve Rusya ile beraber İdlib eksenli olarak
üzerimize gelmeyi plânlıyordu.
Ne
var ki, Erdoğan’ın Soçi görüşmesini Türk kamuoyundaki mahutlar gibi İran da
yanlış tefsir ederek, bizim oraya çarnaçar bir vaziyette tavizler vermek üzere
gittiğimizi zannetti. Oysa Başkan Erdoğan, “Amerika ile işler hayra alâmet
değil!” diyerek Biden’e resti çektikten
sonra
Putin ile görüşmesinin ön açıklamasında, “Suriye’deki barış, Türkiye ile Rusya’nın
işbirliği yapmalarına bağlı” diyerek kendi konumunu Rusya ile eşitleyip Rejim
ve İran’ı muhatap bile görmediğini açıkça beyan etmişti!
Soçi’deki
Türkiye-Rusya görüşmesi, işin iç yüzünü bilenlerin beklediği biçimde, olumlu
bir şekilde sonuçlandı. Türkiye bunun ardından, bu görüşmeye bel bağlayarak
yanlış hesaplarla çakma bir orduyu büyük bir velvele ile Azerbaycan sınırına
yığmış olan İran’ı takibe aldı.
İran’ın
kendi kamuoyunu galeyana getirmek için “Şu kadar füzeyi Azerbaycan’a atarsak Azerbaycan
yerinden kalkamaz, bir günde işini bitiririz” gibi ifadelerle çıkardığı kuru
gürültüleri, İHA ve SİHA’ların kamera kulaklarından dinleyerek İran sınırına
ufaktan yığınak yapmaya başladı.
Türkiye,
İran sınırındaki mayınları da temizleyerek İran’ın Azerbaycan’a karşı atacağı
bir yanlış adamın arkasından Güney Azerbaycan topraklarına gireceğini açıkça
göstermiş oldu. Bu hareket, bir Acem palavrası değil, Türk realitesiydi.
Hırsı
büyük, ancak bu büyük hırsı imkân ve kabiliyeti ile örtüşmeyen İran, Suriye
sahasında ve özellikle İdlib’de beklediğini bulamadığı gibi, velvele kopararak
ve acele ile Azerbaycan sınırına yığdığı disiplinsiz, donanımsız ve insicamsız ordusunu
ne yapacağını şaşırdı. Bunun üzerine İran Kara Kuvvetleri Komutanı Kiyomers,
başka ülkelerin topraklarında gözlerinin olmadığını beyan etmek zorunda kaldı.
Oysa Azerbaycan sınırına yığdıkları çakma İran ordusunun Azerbaycan’ın kahraman
silahlı kuvvetleri karşısında tutunması çok zordu. Küçük ölçekte bir Türkiye
ordusu görünümünde olan Azerbaycan’ın Türkiye’den aldığı savaş doktrini ile
İran ordusundan daha motive olan Ermenistan ordusunu ne hâle getirdiği de
dünyanın malûmu idi. İran’ın Azerbaycan’ın modern savaşı çok iyi uygulayan
ordusuyla başa çıkması mümkün olmadığı gibi, Azerbaycan’a saldırması durumunda
batısından Türkiye’nin, doğusundan da Pakistan’ın bedel ödetmek üzere İran
topraklarına gireceğinden hiç kimsenin kuşkusu yoktu.
İran,
donanımsız, teçhizatsız ve erzaksız askeri ile üç günde karar alınmış sözüm ona
uydurma bir tatbikat ile Güney Azerbaycan’da kalakaldı. Üstelik kendi
içerisindeki Azerbaycan Türklerinin İran mensubiyetinden ne kadar kopmuş
olduklarını da yakından görerek…
Bu
yığma ve çakma ordu, “Tatbikat yapacağım” derken kendi kendini vurup kırarak
rezil kepaze ve de müptezel bir biçimde geri dönmek zorunda kaldı.
İran’ın
“Hayber’in Fatihleri” adını verdiği bu tatbikat, aslında Hayber fatihlerinin
gerçek sancağını sallayan Azerbaycan ve Türkiye’ye karşı yapılmış bir
tatbikattı. Ancak bu tatbikatın işlevi, Hayber fatihliği değil, Hayber
münafıklığı gibi oldu!
Malûmdur
ki, Hayber Zaferi, İslâm ordusu içerisindeki münafıkların düşmanla işbirliği yapmasına
rağmen kazanılmış önemli bir zaferdir.
Kuşku
yok ki, Hayber fatihlerinin gerçek mensupları olan Türklerin, bir Hayber
münafığı olan İran’a rağmen amaç ve emellerini gerçekleştirerek o sancağı o
burçlarda sallandıracakları günler yakındır.
Bekle
İran! Korktuğun başına gelecek ve esaretin altındaki Güney Azerbaycan, kuzeyi
ve Türkiye ile birleşerek devasa bir Oğuz Devleti teşekkül edecektir.
Mekânın
sahibi geliyor! Sana düşen, eski sahibine tekrar kaselislik yapmaktır. Korkma,
yalımız bol, elimiz cömerttir! Bunu en iyi sen bilirsin…
