AH Efide, işte yaz mevsimi bitti, bir sonbahar dinginliğidir şimdilerde penceremizden seyre daldığımız…

Biliyor musun, şu anda herkesin terk ettiği bir sahil kasabasındayım Efide. Balkondayım, omuzlarımda yazdan kalma çiçeklerle bezeli yün bir şal var. Üşüyen ellerim çay bardağının sıcaklığından medet umuyor. Yağmur yağıyor hafiften… Tam karşımda, söyleyecek çok sözü varmış da sahile ulaşana kadar söylemekten vazgeçiyormuş gibi azalan köpüklerle dalgalanan denizin rengi ne de koyu. Güneş ellerini üzerinden çektiğindendir belki de… 

Mahzun muyum? Değilim Efide… Yaz mevsimini de biliyorum bu kasabanın. Bilirsin, sıkça geliyorum bu kasabaya. Yazın da buradaydım. Ama aynı mekânda, aynı mesafeden seyre daldığım manzaram bambaşka. Tek değişen mevsim… İnsanların şen kahkahalar attığı, çocukların sevinç çığlıklarının yükseldiği, zaman zaman şezlong kavgasına tutuşanların gürültüleri sökülüp alınmış bu mahalden. 

Ahşap masaların dört yanından sandalyeler kapatılmış. Şezlonglar birer beyaz leke gibi duruyor kumların üzerinde. 

Düşünüyorum da, insansız eşya, anlamından yoksun kalıyormuş Efide. Öte yandan insan, hatıralarını alıp ardına bakmadan mekânın ruhunu terk edip gidiveriyormuş. İnsana dair bir vefasızlık hissi sessizce dolanıyor içimde. 

Kâinatın tüm seslerini bastıracak kadar çok insan sesi çekilip gidince mekânın karakteristik tüm tınıları ahenkli bir bütünlük sunuyormuş Efide. Barındırdığı tüm detaylar apaçık görünüyormuş, bölünmeyen, örtülmeyen, yitip gitmeyen tüm güzelliğiyle mevsimin diliyle dilleniyormuş. Yaz mevsiminde kendisini ziyaret edenlerin sesi terk edince, kendi sesini duyurmanın asude dinginliğine terk edilmişliğin hüznü karışıyormuş. 

Ah, çayımdan bir yudum almışken, böylesi bir seyre dalmışken rüzgârın görünmez ellerinde savrulan sarı bir yaprak uçuşarak masama düşüverdi Efide. 

Parmak uçlarımda tuttuğum minik bu yaprak, sonbaharın diliyle dillenip, “Kâinat ile insan arasındaki hasbihalin idrak manifestosu sunduğunu” fısıldıyor… 

Hayattan düşmeden, savrulup gitmeden, rengi ruhsarımı yitirmeden önce aldığım her nefesin kıymetini bilmeye dair niyet ediyorum Efide…