12 Mart 1939
yılında, Erzurum’da dünyaya gelen Nursal Ünsal, üç aylıkken babasının görevi
nedeniyle Aydın’a yerleştiler. Bu yüzden Aydın
nüfusuna kayıtlıdır. Annesi Fatma
Hanım, babası ise Hasan Kemani Bey’dir. Hasan Bey, Atatürk’ün 11-12 kişilik
özel saz heyetinde keman çalarmış. Soyadı Kanunu çıkmadan evvel Atatürk
tarafından Hasan Bey’e “Kemani” soyadı
verilmiştir.
İlk
ve ortaöğrenim tahsilini Aydın’da
tamamlayan Birtek, 13 yaşındayken Ankara
Radyosu’nun açmış olduğu çocuk korosu sınavını başarıyla verir. Halil Bedii Yönetgen’in
Türk müziği sınavına da girmesi
gerektiğini söylemesi üzerine Mesut Cemil, Cevdet Kozanoğlu, Fahire Fersan,
Refik Fersan, Münir Nureddin Selçuk, Nuri Halil Poyraz, Refik Ahmet Sevengil,
Fahri Kopuz, Halil Bedii Yönetgen gibi üstadlardan oluşan büyük jüri önünde
sınava girer, kazandıktan sonra da
kaşeli bir ses ve saz sanatçısı olur.
Bu
arada Fahri Kopuz’dan dersler almıştır. Stajyerlik dönemini tamamladıktan sonra
aslî kadroya geçip bir yıl sonra İstanbul Radyosu’nda Mesut Cemil Bey’in maestroluğuna
getirilmiştir.
Birtek,
ilk evliliğini askerî bir doktor olan Orhan Şengün ile yaptı. Katıldığı ilk
canlı yayında, o an yanında bulunan Mesut Cemil Bey tarafından “Senin soyadını ‘Şengün’
değil, ‘Ünsal’ olarak anons edeceğim” denir ve o tarihten itibaren Nursal
Hanım’ın soyadı kamuoyunda “Ünsal” olarak yerleşir ve kalır.
Daha
sonra Nevzat Atlığ’ın maestroluğuna
getirilir. Bunun yanı sıra İstanbul Radyosu’ndaki ses sanatçılığına da devam
eder. Film şarkıları söyler, “Pathe” ve “Sahibinin Sesi” plaklarına şarkılar
okur.
İkinci evliliğini Ahmet Canevi ile yapan Nursal
Ünsal Birtek, bu evliliğinden Osman Haktan (1973), Fatma Uludan-Niran (1976) ve Elif Nurdan Canevi isimli üç çocuğu dünyaya
gelmiştir.
“Sahibinin
Sesi” plaklarına okuduğu şarkılar şunlardır: “Akşam olur, sabah olur, yar gelmez”, “Düriye’min güğümleri kalaylı”,
“Elveda”, “Niçin aldattın beni?”, “Mevlana”, “Şoför şarkısı”, “Pencereye taş
attım”, “Her tel saçın (Hayret)”.
İstanbul’da
Selahattin Pınar, Şükrü Tunar, Hakkı Derman, Yorgo Bacanos, Aleko Bacanos,
Osman Nihat Akın, Mustafa Nafiz Irmak, Cevdet Çağla, Emin Ongan, Sadettin
Kaynak, Dr. Alaaddin Yavaşça, Marko Çolakoğlu, Feyzi Aslangil, Necati Tokyay,
Necdet Varol, Haluk Recai, Kemal Niyazi Seyhun, Necdet Yaşar, Niyazi Sayın,
Cinuçen Tanrıkorur ve Sadun Aksüt gibi çok değerli sanatçılarla birlikte çalışmıştır.
Birtek,
Eylül 1966’da kendi isteği ile İzmir Radyosu’na keman ve ses sanatçısı olarak
tayin oldu. Burada arşivciliğine hayranlık duyduğu merhum Ali Rıza Avni ve Dr.
Ayhan Sökmen ile uzun yıllar çalıştı. Bir ara kendi görevine de devam etmek
kaydıyla şefliğini Devlet Sanatçısı Dr. Teoman Önaldı’nın yaptığı İzmir Devlet
Klasik Türk Müziği Korosu’nda iki buçuk yıl keman çaldı. Birçok amatör musiki
derneği kurdu ve şefliğini yaptı.
1946
yılında, merhum Rakım Erkutlu’nun kurduğu İzmir Musiki Derneği’nde 12 yıl fahrî
şeflik yaptı. Ayrıca Manisa Kültür Merkezi Türk Sanat Müziği Korosu, Vestel
Türk Sanat Müziği Korosu, Tire ve Turgutlu Türk Sanat Müziği Korosu’nda
çalıştı.
Beste
çalışmalarına 15 yaşında başlayan Nursal Ünsal Birtek’in ilk bestesi, “Aşka doyum olmaz” isimli Kürdili Hicazkâr
şarkıdır. Uzun yıllar İzmir’de yaşamına devam eden Nursal Ünsal Birtek, 17 Aralık
2009’da, bir yıl boyunca mücadele ettiği kanser hastalığına yenilerek aramızdan
ayrıldı.