AK Parti
iktidarlarıyla başlanan süreçte, özellikle 1990’lı yıllardan daha geriye
dönerek sığ devletin sırlarının dökülmeye başlandığı demokratik ve özgür bir
düşünen ülke olma yoluna girdiğimiz fikrine kapılmıştık. Bu fikrin oluşumunda
bugün “FETÖ” adını verdiğimiz terör örgütü de etkindi.
O
günlerde yapılandırdığı kuruluşları, sivil toplum organizasyonları ve özellikle
de medyasıyla FETÖ, kendi deyimiyle “derin devlet” namlı mekanizmaya karşı
ancak AK Parti’nin mücadele edeceğini söylüyordu. Bu serüvendeki arzusu, söz
konusu mücadelede dümenin kendisinde olmasıydı. Fakat Recep Tayyip Erdoğan buna
engel olmuştu.
Doğrusu
FETÖ’nün “derin devlet” diyerek nitelediği ve Türkiye’nin önüne engel olarak
gösterdiği tabloda yer alanlar birbirlerinden ayrı yapılar olsa da, o, bu
yapıları daha kolay algılanması açısından tek bir çatıda toplayarak isminin
“Ergenekon” olduğunu söyledi. FETÖ’nün Türkiye’ye engel olduğunu söylediği bu
yapılarsa, kendilerine düşman olarak FETÖ’yü görüyor ve kendilerine göre
iktidarı yönlendiren o olduğu için iktidarı da düşmanının dostu olarak lânse
ediyordu.
Yani
Türkiye bu dilimde, bu ülkede “derin devlet” diye nitelenen iki yapılanmanın
saha çatışmaları hâline getirilmişti. Söz konusu çatışmanın ilk kazananı,
Ergenekon’u cezaevlerine tıktıran FETÖ olmuştu. Ve FETÖ, dümenini eline
aldığını düşündüğü gemiyi kendi limanına yanaştırma vaktinin geldiğini
düşünerek yapacağını yaptı. Bunun karşısında yine Recep Tayyip Erdoğan ve
konunun aslında ne olduğunu anlayanlar durdular. İlk yarının kazananı FETÖ,
kendi kalesine gol atmış, hattâ kırmızı kart görmüştü böylece. Bundan istifâde
etmek isteyen Ergenekon, tıpkı FETÖ’nün “Bu Ergenekon’a karşı ancak AK Parti
mücadele edebilir” sözünü kullanır gibi dedi ki, “Bu FETÖ’ye karşı ancak AK
Parti mücadele edebilir”.
Çatışma
sahasının iki tarafı da kendilerine karşı ancak AK Parti’nin mücadele
edebileceğini görmüş, fakat gerçeği anlamamıştı. AK Parti’yi iktidara taşıyan
şey, millî irade yani milletti! Ve gücünü daima dışarıdan alan söz konusu iki
yapı, “millet” kavramına o kadar yabancıydı ki AK Parti’yi ve Recep Tayyip
Erdoğan’ı yine kökü dışarıda olan bir yapı olarak etiketlemişti. Yani şunu
anlayamadılar: Hangi algı, hangi kampanya, hangi rant furyası dönerse dönsün,
dünyanın hiçbir yerinde, millet istemedikçe hiç kimse milleti yönetemez!
Erol
Mütercimler, FETÖ’nün Türkiye’ye tanıttığı Ergenekon duruşmalarıyla yargılanmış
ve etiketlenmiş bir isim olarak yazıp söyledikleriyle iki tarafın da istediği
korku ve kaos iklimini yaşatmak üzere yaşayan biri oldu. Ergenekon’la anıldığı
dönemde Mütercimler, FETÖ için bir düşmandı; en son imam-hatip okulu
mezunlarına yaptığı hakaretin ardındansa eski bir FETÖ kuryesi olarak
kaydedildi. Peki, Erol Mütercimler gerçekte kimdi? Doğrusu şu ki, FETÖ de,
Ergenekon da imam-hatip okullarının tehlikeli olduğunu söylemiyor muydu?
Ya
da sadece Erol Mütercimler’e mi bakmalıydı? Ergenekon’a yardım eden örgütler
arasında da Illuminati vardı, FETÖ’nün üst kadrosunda da… Ergenekon da CIA’yla
iş tutuyordu, FETÖ de… MOSSAD için Ergenekon çok iyi bir araçtı, FETÖ de… Almanlar
Ergenekon’u destekliyorlardı, FETÖ’yü de… ABD vardı Ergenekon’un her işinin
arkasında, ama FETÖ’nün de…
Anlaşılan
o ki, onlar millî iradenin ne demek olduğunu anlayamadılar, ancak millî irade
de onların ne olduğunu anlayamadı. Ergenekon’la yargılanan Tuncay Özkan,
Ergenekon’un en başat düşmanı FETÖ’nün yönlendirdiğine inanılan siyâsî partiye
genel başkan yardımcısı oldu. Sırf şu manzara dahi düşman olarak nitelenen
tarafa karşı mücadele verilirken düşmanın düşmanından medet umulmayacağını
öğretmeye yetmez mi?
Ancak
görünen o ki, bu ibretâmiz notları görmezden gelenler yahut görülmesini
engelleyenler, Ergenekon ile FETÖ’nün saha çatışmasının devamını ya da bu iki
yapılanmanın yeni yazılımlarının hâkimiyet savaşlarının Türkiye’de sürerek
millî iradenin bu çatışmalar sırasında ezilmesini arzuluyorlar.
Böyle
bir hengâmeden fitne dışında hiçbir şey çıkmaz. En bildiğimiz kimse bile bir
bakmışsınız ki Ergenekoncu, bir de bakmışsınız ki FETÖ’cü olmuş ve hangisinden
kaçacağımızı şaşırır hâle gelirken bütün meydanı tekrar bu egemenlik sevdâlısı
mandacılara bırakıvermişiz…
Anlamak üzere, her şeyi en baştan okuyalım mı?
